Fransız akademik resim akımının en güçlü temsilcilerinden biri olan Bouguereau klasik konuları işleyen eserlerinde genellikle modern bir bakış açısı kullanmış ve klasik eserleri yeniden stilize etmiştir. Çocuklar ve kadınlar üzerine yoğunlaşan ressam, Romantik eserleri çağrıştıran sevgi, aşk, huzur, mutluluk, aile gibi kavramları temel alan samimi eserler yaratmıştır.
Konusunu Yunan/Roma Mitolojisi'ndeki aşk ve güzellik tanrıçası Aphrodite/Venüs'ün doğuşu hikayesinden alan bu eser, klasik konuya akademik kurallara bağlı kalarak getirilmiş yeni ve modern bir yorumdur. Yunan/Roma Mitolojisi'ne göre Kronos/Satürn tarafından kesilen babası Ouranos/Uranüs'ün cinsel organı, Akdeniz'e düştükten sonra oluşan köpükler tanrıça Aphrodite/Venüs'ü yaratır. Daha sonrasında Venüs bir deniz kabuğu içinde karaya çıkar.
Eserde Venüs'ü söz konusu deniz kabuğunun içinde görürüz. Parlak ve berrak bir mavi-turkuvaz denizin üzerinde bir yunus (ki Venüs'ün simgelerinden biridir) tarafından çekilen bu deniz kabuğu karaya doğru yol almaktadır. Venüs resmin merkezinde kontrapost "contrapposto" denen bir bacağın üzerine yüklenerek bir yana hafif meyil etmiş duruşta ayaktadır. Bu duruş ile vücudunun kıvrımlı hatları incelikle vurgulanmıştır. Resimdeki diğer figürlerden açık renkte olan beyaz teni ve dolgun hatları ile dikkat çeken Venüs, uzun kızıl saçlarını elleri ile düzeltmekte ve çıplak vücudunu cüretkarca sergilemektedir. Bu da eserde bir erotik hava yaratmaktadır.
Bu noktada eser, Botticelli'nin Venüs'ün Doğuşu ile karşılaştırıldığında Botticelli versiyonunda son derece mütevazı bir tanrıça figürü görünür. Botticelli Venüs'ü elleri ile göğsünü, saçı ile de cinsel bölgesini kapatırken daha çekingen bir portre çizmiş olur. Oysa Bouguereau'nun Venüs'ü saçlarını düzeltirken aşağı doğru yönlendirdiği huzur dolu bakışı ile son derece kendine güvenli ve çıplaklığını önemsemeyen rahat bir tavır takınmıştır.
Venüs'ün çevresinde ve havada görülen figürler tamamen tanrıça ile özdeşleşmiş sembolik figürlerdir. Tanrıçanın her iki yanında görülen iki erkek (At Gövdeli İnsanlar "Centaur") ve üç kadın (Su Perileri "Nymph"), sevgi dolu, aşkı çağrıştıran samimi pozlarda resmedilmişlerdir. Tanrıça'ya hayranlıkla bakan bu figürlerin yanı sıra resmin ön kısmında suda görünen bir Su Ruhu (Triton) da tıpkı sağdaki Centaur gibi bir deniz kabuğuna üflemekte ve Tanrıça'nın doğuşunu müjdelemektedir. Ön planda ve havada Venüs'ün çevresinde uçuşan birçok kanatlı çocuk görünür. Bu havadaki çocuklardan elinde ok ve yayı ile görünen Venüs'ün oğlu aşk tanrısı Eros/Cupid'dir.
Eseri incelerken akla gelen önemli klasik eserlerden biri de Raffaello'nun Galatea'nın Zaferi isimli eseridir. Tıpkı Raffaello gibi aşk ve güzelliğe dair klasik simgeleri (su perileri, kanatı çocuklar, deniz ruhları, centaurlar) kullanan Bougeureau, aynı zamanda kompozisyon olarak da Raffaello'dan açık biçimde etkilenmiştir. Fakat, Raffaello'nunkinde bir devinim ve mücadele içinde olan bu yan figürler bu eserde huzur ve neşe içinde Venüs'e odaklanmışlardır ve eserde genel olarak bir dengenin oluşmasını sağlarlar.
Konum: Orsay Müzesi "Musée d'Orsay", Paris
Tarih: 1879
Dönem: 19. Yüzyıl
Akım: Akademizm "Academic Art"
