Alman Romantik ressam Friedrich'in eseri puslu bir atmosferde karla kaplı bir kırsal alanı betimler ve seyirciyi sade ve hoş görünümlü bu kış masalına davet eder.
Eser dikkatle incelendiğinde ön planda görülen çam ağaçlarının arasında uzunca bir haç ve üzerinde çarmıha gerilmiş bir İsa ikonu dikkati çeker. Ağaçların hemen önündeki kayalardan tam haçın karşısında olanın önünde bir adamın oturduğu görülür. Ellerini birleştirerek haça doğru baktığı görülen adamın dua ettiğini düşünmek yanlış olmaz. Eserin ön planına doğru ilerlendiğinde ise seyirciye doğru biri geride, biri ise daha yakında iki ayrı koltuk değneğinin karla kaplı zemin üzerine bırakılmış olduğu görülür.
Bu noktada dua etmekte olan adamın aslında koltuk değnekleri yardımıyla yürüyen bir engelli olduğu anlaşılır. Fakat, haça doğru ilerlerken adam koltuk değneklerini birer birer bırakmış ve kayanın kenarına ilişmiştir. Bu yüzden Hristiyan inancı ile adamın iyileştiğini, veya iyileşeceğini; inanç ile umut arasındaki bağın ne denli güçlü olduğunu seyirci bu sembolizm ile anlamış olur.
Karla kaplı bu boş arazinin ortasında yer alan çamlar, tıpkı ortadaki haç gibi inancın gücüne dair simgelerdir. Aynı zamanda geri planda görülen Alman işi Gotik katedral da Hristiyan inancına dair bir diğer açık simgedir. Sislerin arasından ortaya çıkan bu katedral sanki dua eden adamın kurtuluş yolunun nereye varacağını gösterir gibidir. Ayrıca kar altındaki arazide kalmış çaresiz ve engelli adamın ölümden sonra karşılaşacağı yeni ve sonsuz yaşama dair de bir taahhüttür.
Eser 1811 yılında Weimar'da bir başka Friedrich eseri ile (aşağıdaki eser) birlikte sergilenmiştir. Yine bir kar manzarası altında, bu sefer ölü ağaç gövdeleri arasında yer alan engelli adam söz konusu eseri bütünler gibi görünür. Oysa ilk resimdeki kesik ve kuru ağaç gövdelerinin yarattığı terk edilmişlik ve umutsuzluk teması bu eserde yerini inancın gücü ile tazelenen umuda bırakmıştır. İlk eserde ağaçların arasında, boşlukta çaresiz görünen adam, ikinci eserde sırtını güçlü bir kayaya yaslamış ve yine karlar altında olsa da yeşil kalmış çamların arasında bir haçın karşısısında huzur bulmuş ve koltuk değneklerinden kurtulmuş olarak resmedilmiştir. Kısacası, İsa'nın çarmıhta kurban edilişi insana umut ve huzur getirmiştir.
Doğanın insan kaşrısındaki gücünü ve insanın doğayla bütünleşmesini temel alan Romantizm akımının önemli temsilcilerinden olan Friedrich, eserinde akımın temel özelliklerini başarıyla yansıtmıştır. Oldukça sınırlı bir renk paleti ile çalışmış olan ressam, renklerden çok tonlar arasındaki pürüzsüz geçişlere önem vermiştir. Bu sayede karlı ortam görünümünü başarıyla oluştururken geri plandaki puslu atmosferi ve gökyüzünün kar getiren pembemsi rengini son derece gerçekçi ve etkileyici bir şekilde yansıtmayı başarabilmiş, dolayısıyla da seyriciyi romantik bir atmosferin içine sokabilmiştir.
 |
| Kış Manzarası "Winter Landscape" - Friedrich [Staatliches Museum Schwerin (1811)] |
Konum: Ulusal Galeri "National Gallery", Londra
Tarih: 1811
Dönem: 19. Yüzyıl
Akım: Romantizm "Romanticism"
